Maandag 15 juni 2015 : de laatste fietsdag

Ik vertrek verschrikkelijk laat - 13h00 - en net als ik 100 meter heb gereden, komt de regen met bakken uit de hemel. Sukkel, denk ik, je had een paar uur eerder moet weggaan, de hele morgen was het droog. Enfin. 

Nadat ik geschuild heb in een garagebox, rijd ik eerst terug naar Pont de Poitte: dat is alleen bergaf, dus peanuts. De weg vervolgt dan op het plateau richting Onoz. Het blijft schitterend, het blijft uiterst kalm, het is heerlijk. 

Bij Bellecin neem ik, een beetje dom, de verkeerde weg, maar dat blijkt een acceptabel ommetje dat me een blik gunt op het fraaie Lac de Vouglans.

Tussen Onoz en Cernon, terwijl ik rustig mijn gouden voorraad nootjes opeet, word ik ingehaald door een fluitende, grijze Duitser die van Hannover naar de Middellandse zee fietst. Hij gebruikt dezelfde route als ik en alle andere Nederlanders ("De Groene Weg naar de Middellandse zee"), en heeft daarom Nederlands geleerd. Een gelukkige, maar beetje rare vogel. 

Het weer is wisselend: soms is het droog, soms zijn er forse regenbuien. Ik prijs me gelukkig dat ik deze vakantie ook veel dagen zon heb gehad. Als 's middags heel even de zon doorbreekt maak ik snel een foto: deze situatie is dus representatief voor 5 minuten op deze fietsdag. 

Bij Bonbois komt de regen weer genereus omlaag en schuil ik onder het afdak van een oude benzinepomp. Een bejaarde Fransman komt naar buiten om een praatje te maken: hij blijkt de voormalige garagehouder. We praten over oude Renaults - ik zeg hem dat er, in tegenstelling tot Citroëns, nog zo weinig oude Renaults in Nederland rijden, en we praten wat over de oorzaken daarvan - en over Israël (Massada). Hij wil me graag zijn streekmuseum laten zien, met foto's over het gebied waar ik nu ben, en ik kijk een kwartier bewonderend rond. Net als ik het welletjes vind en begin na te denken over een exitstrategie, komt er een vrouw (van de thuishulp?) en meteen is het "museumbezoek" Schluss-over-uit. 

Vlak voor de mooie brug bij Bolozon neem ik in een bar een glas amandelsiroop, en daarna verlaat ik via de brug de route en ga naar Bourg en Bresse. Ik dacht nu uitsluitend plat landschap te krijgen, maar niets blijkt minder waar: ik moet fors klimmen, maar daarna gaat het ook fors omlaag. Bij een haarspeldbocht rem ik iets te laat en beland ruim op de verkeerde weghelft, maar gelukkig rijdt ook hier geen kip. 

Onderweg zie ik nog veel moois, o.a. oude reeds lang gesloten café-restaurants. Van dat soort vergane glorie zou je op de tocht een mooi fotoboek kunnen maken ...

Ik zit er behoorlijk doorheen, maar de gedachte aan mijn eindpunt geeft me energie om door te gaan. Rond 20:30 kom ik in Bourg en Bresse aan. Ik ga op zoek naar een slaapplaats, en terwijl ik door de stad rijd zie ik een fantastisch restaurant ("Le Francais"). Omdat ik nog steeds geen hotel heb gezien besluit ik richting het station te gaan, waar altijd wel een hotel is. Hotel Terminus blijkt inderdaad een kamer te hebben, en meteen laat ik hen een tafel reserveren bij Le Francais. 

Na een douche en schone kleren zit ik daar een half uur later heerlijk te genieten van een Italiaanse salade, kip à la Bresse, en een erg prettig toetje met frambozen. 

Met een coupe Champagne vier ik het einde van deze mini vakantie, die wat mij betreft een groot succes was. De combinatie fietsen-buiten-heerlijk eten is geweldig. Het was zwaarder dan ik dacht - de voorbereiding was slecht, de opeenvolgende heuvels zijn lastig, en ik word een jaartje ouder - maar juist daardoor was het ook steeds weer een genot om ergens te mogen eindigen en heerlijk te mogen eten en drinken. En een gemiddelde van ruim 90 km over de 6,5 fietsdagen is eigenlijk lang niet slecht. 

Wat mij betreft is deze formule zeker nog eens voor herhaling vatbaar. Misschien kan ik volgend jaar de tocht afmaken, van Bourg en Bresse naar de Middellandse zee. Ik beloof de trouwe lezer dat ik dan ook wat foto's van de stoere fietser zal maken, want dat is er deze keer helemaal bij ingeschoten.

Clervaux les Lacs - Bourg en Bresse

Afgelegde afstand: 89,90 km

Fietstijd: 5:53 h

Gemiddelde snelheid: 15:20 km/h

Maximale snelheid: 54 km/h

Totaal afgelegde afstand: 593,18 km

Zondag 14 juni 2015 : nog een stukje kaas?

Bourg en Bresse, dat wordt mijn nieuwe eindpunt. Een reductie in mijn ambitieniveau van ongeveer 40%. Dus men kan mij veel verwijten, wellicht, maar niet dat ik een laffe kaasschaaf-methode toepas. 

De grote reductie komt overigens ook omdat ik besluit om een dag eerder naar huis te gaan. Er is op kantoor nog veel werk te doen, en het is eigenlijk wel fijn om daar een dag méér voor te hebben. 

Na het regelen van mijn nieuwe treinkaartje ga ik pas laat op weg. De zon schijnt, alles duidt op een geweldige fietsdag. Onderweg hoor ik opvallend veel vogels zingen. Gisteren had ik ook al de indruk dat er meer vogels waren; hoe zuidelijker, hoe meer vogels, zo lijkt het. Het maakt alles nog aangenamer. 

Na 15 km en een wat vreemde "rouwloods" - waar je allerlei "articles funéraires" kan kopen - kom ik in Poligny, een leuk stadje met een grote regionale functie. Er zijn veel winkels, en daarbij is het de "capitale du comté": op het centrale plein zijn er, behalve veel terrasjes, maar liefst vier (!) kaaswinkels. 

Ik neem een cola en een glas bruiswater, en bereid me psychisch voor op de zwaarste klim van de route, die gelijk na Poligny begint: 6% over 4500 meter, van 200 naar 600 meter. Ik zie twee typische Nederlanders, zij ergens in de 50, heel elegant gekleed in een zwarte "cocktailjurk", en hij een stukje jonger, rond 45, behoorlijk stoer geschapen/gevormd. Zou het een stel zijn, of is hij haar zoon? Heerlijk om over dit soort dingen te filosoferen.

Nu ik in de hoofdstad van de comté ben, vind ik dat ik hier eigenlijk een stukje kaas moet kopen (comté, uiteraard; ik bewaar aan deze kaas overigens hele goede herinneringen: toen ik met Beatrijs en Pablo jaren geleden op vakantie was in zuid-Frankrijk, kregen wij in de loop van de middag behoorlijke trek; tevergeefs zochten wij een open eetgelegenheid, maar gelukkig vonden we toen een stukje comté bij een épicerie, wat heerlijk smaakte dat!). Ik ga een winkel binnen, maak een praatje met de eigenaresse - die zich beklaagt over de grote concurrentie - en vraag, de Amsterdamse prijzen in gedachten, een stukje comté van 5 euro. De mevrouw snijdt de kaas af, maar dan blijkt het stukje van 5 euro een blok kaas van een halve kilo te zijn. Jeetje, wat moet ik daar nu mee? Als er iets niet in mijn caveman-dieet past, dan is het wel (veel) kaas. Ik doe het stuk kaas in mijn tas, en besluit het besluit over het lot van de kaas uit te stellen, en eerst de klim te beginnen.  

Het klimmen voelt als in de Alpen: het is best aangenaam, je moet gewoon doortrappen en je komt automatisch boven. Halverwege zie ik een bankje, dat is een mooi rustmoment. Ik besluit er een stukje kaas bij te nemen, en dan gebeurt mij wat mij zo vaak gebeurt: ik eet op wat er voor me ligt - ja, ik eet de halve kilo kaas (bijna) helemaal op! Meteen heb ik er spijt van. Waarom doe je dit nou, grote vriend? Zo raak je die kilo's nooit kwijt. Discipline, daar draait het om: ik zou er best wat meer van kunnen gebruiken ...

Voor straf zweep ik mij omhoog, en in zeer weinig tijd ben ik boven op de berg. Een makkie was het, deze hoogste klim van de hele route: de opeenvolgende heuveltjes in Lotharingen vond ik veel erger.

Ik rijd nu over een schitterend plateau, bijna in mijn eentje. Ik passeer diverse dorpjes, allemaal mooi maar doods, maar kijk, in het zoveelste dorpje is er opeens een café dat open is. De twee Nederlanders die ik in Poligny heb gezien zijn er ook. We maken een praatje, het blijkt toch echt een stel (al krijg ik de indruk dat het een nieuwe samenstelling is). Zij is 58, ik vraag het haar omdat ik graag de leeftijd van deze stoere, grijze vrouw wil weten, die van Den Haag helemaal naar de Middellandse zee fietst. Ze hebben er vier weken voor uitgetrokken - ja, dan is het goed te doen. 

Ze zeggen dat we geluk hebben, want het is mooi weer vandaag, terwijl eigenlijk regen is voorspeld. Ik beaam ons geluk, ook omdat ik geen regenkleding bij me heb. Zij hoeven nog maar een paar kilometer, naar Mirabel, en gaan weer op weg. Ik ga naar binnen, waar vijf mensen inclusief de waardin aan het kaarten zijn, en bestel een glas water en een Ricard.  

Nadat nauwelijks vijf minuten weer aan het fietsen ben, begint het dan toch te regenen. Ik schuil onder een boom, maar de regen houdt niet op en ik kan hier niet de hele middag blijven staan. Wat doe ik? Ga ik ook naar Mirabel? Maar dan kom ik die Nederlanders weer tegen, waar ik geen speciale behoefte aan heb, en dan rijd ik vandaag ook maar 35 km, en dat vind ik wel heel weinig. Ik bel rond voor een hotel - veel blijken er gesloten - maar vind er dan een in Clervaux les Lacs, over 20 km. Met dat doel voor ogen vervolg ik blij mijn weg door de regen. 

Na een domme omweg - door de regen kan ik het schermpje van mijn gps niet goed zien - beland ik in Clervaux. Het dorpje is leuk, maar het hotel ligt net een beetje buiten het dorpje, in een dode hoek. Ik besluit gelijk dat ik in het dorpje ga eten, en niet in het hotel/restaurant. 

Maar als ik mijn besluit aan de aardige waard en waardin mededeel, zie ik de teleurstelling op hun gezichten. Ik verander meteen mijn besluit: ik ga een biertje drinken in het dorp, en dan daarna eten in het hotel. 

Dat blijkt een prima combinatie: in het dorp is er Leffe van het vat, en de waard kan fantastisch koken: tarte de Jura, écrevisses cachées, fromages, panna cotta met rabarber. De wijn en Marc de Jura zijn ook top. 

Voor het slapen gaan luister ik nog even naar de Dodenrit van de vandaag overleden Drs. P. : wat een geweldig lied is dat toch, een mooie erfenis. 

Arbois - Clervaux les Lacs

Afgelegde afstand: 62,90 km

Fietstijd: 4:04 h

Gemiddelde snelheid: 15:40 km/h

Maximale snelheid: 44 km/h

Totaal afgelegde afstand: 503,28 km

Zaterdag 13 juni 2015 : een zeer gelukkige fietser

Vandaag duurt het wat langer om me klaar te maken voor een nieuwe dag, want ik heb niet goed geslapen: het was behoorlijk warm in mijn kamer onder de zolder, en gisteren overdag of afgelopen nacht ben ik gestoken door kleine beestjes, waardoor het op diverse plaatsen behoorlijk jeukt. 

Het ontbijt is zeer eenvoudig maar prima, en ik geniet van de animatie in dit hotel/cafe/restaurant, dat tevens dienst doet als sigarenhandel en "kans-spel-punt": allerlei mensen, voornamelijk mannen, komen een gokje wagen, maar echt gewonnen wordt er niet, heb ik de indruk. De waard en zijn vrouw hebben echter voor elke cliënt een aardig woord, en het lijkt er daarom op dat iedereen toch tevreden huiswaarts gaat. 

De tocht vandaag gaat naar Marnay, en dan verder richting Poligny - of zover als ik wil gaan. Het is wat kouder dan gisteren, maar dus prima fietsweer, en ik schiet snel op. Na 15 km wordt het echter opeens behoorlijk donker, en al snel komt de regen met bakken uit de hemel. Ik heb geen regenkleding bij me - foutje in de voorbereiding - en ga daarom even schuilen onder een schuur, waar een rare, niet meer gebruikte machine staat. 

Na een twintigtal minuten is de regen voorbij, en ga ik weer op pad. Rond 11 uur stop ik in het plaatsje Gy - grappige naam - bij een café, waar een viertal mannen al flink aan de glaasjes wijn zitten; het blijft een geweldig land, Frankrijk. Ikzelf neem een koffie met een glas water, en lees over de locale problemen in de plaatselijke krant. Wat heerlijk ontspannend kan het lezen van een krant toch zijn. 

Als ik het cafeetje uitkom is de lucht weer blauw. Onder een stralende zon kom ik na 15 km in Marnay, een leuk plaatsje waar ik al snel een restaurantje ontwaar dat mij nieuwe krachten zal kunnen geven. Het dagmenu (12€) biedt stukjes heerlijke worst, salade en prettig gebakken aardappels, met na afloop een tarte aux pommes. Het smaakt allemaal heerlijk na de fietstocht van vanmorgen. Glaasje wijn erbij, en schrijver dezes voelt zich oprecht supergelukkig.

Na de lunch begint mijn tweede boekje, en ga ik richting St. Vit. Het fietsen gaat soepel, ondanks het heuveltje op, heuveltje af: zou ik nu een beetje ingereden zijn? Vanaf St. Vit is er een heerlijk stuk vlak, en daarna gaat de weg weer via heuveltjes naar de Saline Royale, oude zoutmijnen waar o.a. bijzondere sociale arbeidershuizen gebouwd zijn. 

Na Lotharingen en de Vogezen rijd ik nu in de Jura, en na stukken bos word ik diverse malen op een schitterend schouwspel getrakteerd van weidse "Alpenzichten".  

Een paar kilometer voor het wijndorp Arbois vind ik het welletjes geweest, en ik bel een hotelletje in de stad met de vraag of ze een kamer vrij hebben. Die hebben ze, en ik zeg dat ik er over een half uur ben. Door schitterende wijngaarden, waar ongetwijfeld de "vin jaune" rijpt, rijd ik richting Arbois. 

Daar blijkt echter dat het door mij gereserveerde hotel erg onaantrekkelijk is, en nogal buiten het centrum ligt. Dat wil ik liever niet. Ik rijd dus door naar het centrum, zie daar een zeer prettig hotel met een chambre économique à 36 €, en besluit die te nemen. Meteen bel ik, zeer gegeneerd, het andere hotel op om de bij hen gereserveerde kamer te annuleren. Het meisje dat opneemt is echter alleraardigst en zegt dat ze mijn beslissing volkomen begrijpt. "Er is niets om u zorgen over te maken". Ik zou haar zo willen trouwen. 

Na een douche blijkt mijn nieuwe hotel Leffe op het vat te hebben - een duidelijk teken dat dit het goede hotel is - en daarna zoek ik een plaats bij restaurant "La balance, mets et vins", waar ik me helemaal laat verwennen: ganzenlever naturel en au vin jaune, coq au vin jaune, deux sortes de fromages comté, en een tarte aux fraises als dessert. Het geheel begeleid door 5 soorten vins jaune, en een glaasje vin de paille. Wat een geweldig leven heb ik toch!

Fresne Saint Mamès - Arbois

Afgelegde afstand: 85,86 km

Fietstijd: 5:27 h

Gemiddelde snelheid: 15:70 km/h

Maximale snelheid: 42 km/h

Totaal afgelegde afstand: 440,38 km

Vrijdag 12 juni 2015 : nieuw beleid

Gisteren en afgelopen nacht heb ik een beetje zitten denken: wat wil ik nu eigenlijk op deze reis? Is het belangrijkste dat ik Avignon haal, of is het belangrijkste dat ik geniet van wat ik zie en mee kan maken? 

De afgelopen dagen heb ik niet echt geluncht, maar steeds snel wat tomaten gekocht en die opgegeten op de supermarkt-parking om tijd te besparen; beide dagen kwam ik laat aan bij mijn slaapplaats en ging ik aan tafel zonder eerst te douchen (of er was gewoon niets meer te eten); gisteren lag ik heerlijk in het gras, maar kon ik niet echt genieten want ik moest snel weer op weg om mijn "deadline" te halen. Ik constateer dat het fietsen een té belangrijke plaats in mijn vakantie heeft; de andere elementen komen erdoor in het gedrang.

Ik besluit het beleid te veranderen. Vanaf nu ga ik minder fietsen, en meer genieten van andere dingen - zodat fietsen ook weer meer genieten wordt. Dat betekent vast en zeker dat ik Avignon niet ga halen, maar dat is dan maar zo - ik zal vast wel een ander punt vinden vanwaar ik de trein terug kan nemen. 

De eerste kilometers onder dit nieuwe beleid zijn prettig relaxed. In een rustig tempo, met onderweg een koffie, rijd ik richting Port sur Saône. Het ruikt steeds heerlijk, naar bos natuurlijk, maar ook naar vlierbes, die overal staat te bloeien (in Zweedse tijden hielp ik mee om daar siroop van te maken). 

Ik zie een klein dood vogeltje, zo eentje waarvan je niet zou denken dat ie tegen een auto aan zou vliegen. Ik maak een foto, en let dan ook op andere dode beesten; ik zie diverse egels, maar daar blijft het bij, tot ik plots een ringslang zie. Beetje lugubere foto's.

Bij Port sur Saône voert het nieuwe beleid me naar een prima restaurantje, Pomme d'Or, waar ik geniet van een sla, heerlijke kaas en een crème brulée faite maison. Een liter water en één glaasje wijn erbij, en ik voel me opperbest! In het restaurantje heb ik voor het eerst ook weer WiFi, want dat was niet aanwezig in het hotel in Corre (dat - daarom? - ook spotgoedkoop was, 27€ inclusief ontbijt). Ik gebruik de WiFi om een nieuw verslag op te laden. 

Na de lunch leidt een schitterende, vlakke (!) weg 20 km langs de Saône naar Soing. Het zicht op de rivier is spectaculair, en de watertunnel bij St. Albin is dat zeker ook. Onderweg bel ik met Pablo, die net zijn spreekbeurt heeft gegeven in de Nederlandse les. Het ging goed, volgens hem, maar de meester was super kritisch: Caravaggio zou verkeerd zijn gebruikt ... Ik vind het jammer voor Pablo, maar geniet er wel weer erg van om hem te horen.

Na Soing gaat de weg omhoog en omlaag naar Fresne Saint Mamès, waar ik mijn intrek neem in het plaatselijke hotel Le Mouton Blanc. Ik neem een douche en daarna een biertje op het zonnige terras, en ga vervolgens uiterst relaxed rond 19h30 aan tafel: wat een prima nieuw beleid is dit! 

Corre - Fresne Saint Mamès

Afgelegde afstand: 64,07 km

Fietstijd: 3:47 h

Gemiddelde snelheid: 16,80 km/h

Maximale snelheid: 40,50 km/h

Totaal afgelegde afstand: 354,52 km